Je hoort het vaak, vooral van creatieven die even geen inspiratie hebben: Creativiteit valt niet te sturen. Klopt dat, of is het een wijdverbreid misverstand? Die boeiende vraag mocht ik beantwoorden met medewerkers van een groot grafisch ontwerpbureau. Zij zochten een slimme manier om binnengekomen opdrachten snel bij de juiste ontwerper te krijgen, dus zónder er al te diep in te moeten duiken. AMI ging aan de slag.

Het was in alle eerlijkheid best een uitdaging: structuur brengen in de wereld van creatieve mensen. Ik besefte dat ik een doorbraak moest forceren om het voor elkaar te krijgen. Inspiratie vond ik in Mumbai, bij de dabawallas. Dat zijn bijzonder efficiënte, stipte bezorgers van lunchboxen. Met zo’n 5 duizend man bezorgen ze dagelijks 200 duizend dozen, dwars door de miljoenenstad. Volgens een recente enquête maken ze minder dan één fout op 6 miljoen leveringen. De veelal analfabete bezorgers zullen niet bekend zijn met Six Sigma, maar ze volgen wèl die norm.

Dat lichtend voorbeeld heb ik gecombineerd met het alom bekende spelletje Wie ben ik?, dat een glashelder systeem van deductie volgt: Door uitsluiting van kenmerken kom je uit bij de persoon die je zoekt (met een snor en bruine ogen, enfin, je kent het vast). Ik voelde aan dat dit weleens een systeem zou kunnen zijn dat werkt voor de grafisch ontwerpers. Maar dan moesten we het wel zien te vertalen naar een road map voor verandering.

Uiteraard wilden medewerkers -en de directie niet in de laatste plaats- vooraf weten wat we allemaal zouden gaan doen. Wat er zou veranderen en hoe. Dat we daarvoor huiverig zijn, is immers heel menselijk. Maar de AMI-aanpak (met zijn gezonde boerenverstand en praktisch maatwerk) impliceert dat ik dat zelf óók niet precies weet. In elk verandertraject doen we wat op dát moment nodig is in díe situatie. Zo wist ik dus niet dat we ons op een goede morgen over het spelletje Wie ben ik? zouden buigen.

De road map werd een enorme praatplaat aan de muur, waarop iedereen kon zien of we op schema lagen en wat de volgende stap zou zijn. Ik maakte de kaart heel visueel met icoontjes omdat grafisch ingestelde creatieven zo zijn ingesteld. De samenhang tussen projectonderdelen werd voor iedereen begrijpelijk. Ik zal het niet te inhoudelijk maken, maar de binnengekomen orders werden “lunchdoosjes” met een codering erop en informatie erin. 

Voor mij was het weer een bevestiging dat je als veranderaar je tools moet kunnen loslaten, om inspiratie te vinden die past bij de cultuur van de klant. Mooi, want dat maakt ons werk zo fantastisch.

Marc van Oostveen, consultant AMI